İslam’da zinanın ceza nedir?

İslâm’da cezanın caydırıcı olmasına kıymet verilmiştir. Bu yüzden cürüm işleyen teşhir edilir ve ceza toplum içinde açıkta uygulanır.

İSLAM’DA ZİNA ETMENİN CEZASI

Kur’ân-ı Kerîm’de, şöyle buyurulur:

“Zina eden kadın ve zina eden erkekten her birine yüz değnek vurun. Eğer Allâh’a ve âhiret gününe inanıyorsanız, bunlara Allâh’ın dinini uygulama konusunda acıyacağınız tutmasın. Mü’minlerden bir topluluk da, onların cezasına şahit olsun.”

Evli, erkek yahut bayana uygulanacak recm cezası ise sünnetle sabittir.

Hadiste şöyle buyurulur: “(Evlenmiş) yaşlı erkek ve yaşlı kadın zina ederlerse, onları recmediniz.”  Hz. Peygamber, erkek ve bayan iki Museviye ve ashab-ı kiram’dan Mâiz ile Beni Gâmid’ten bir bayana recm cezası uygulamıştır.

İslam Hukukuna Göre Boşanma Nasıl olur? Çeşitleri Nelerdir?

Zina cezası Allâh’a ilişkin haklardandır. Bu, aileye, jenerasyona ve toplum nizamına karşı işlenen bir kabahat olduğu için toplum haklarından sayılır.

İslâm’ın birinci periyotlarında bekârın zinasına yüz değnek yanında bir yıl mühletle sürgün cezası da uygulanıyordu. Hadiste şöyle buyurulur: “Bekâr’ın bekârla zinası için yüz değnek ve bir yıl sürgün. Dulun dulla zinası için ise yüz değnek ve taşla recm vardır.”  Lakin Işık mühleti inince bekârlar için yalnız değnek (celde), evli olanlar (muhsan) için ise sünnetle recm cezası belirlenmiştir.

İkrar bulunmadığı vakit, zinanın Müslüman, erkek, adaletli ve hür dört şahitle isbat edilmesi gerekir. Allah Teâlâ şöyle buyurur:

“Kadınlarınızdan fuhuş yapanlara karşı içinizden dört şahit getirin.” Öbür yandan Hz. Âişe’ye zina iftirası atan yahut bunun dedikodusunu yapanlar için Şanlı Allah şöyle buyurur:

“Buna karşı dört şahit getirmeleri gerekmez miydi? Mademki onlar bu şahitleri getiremediler, o halde onlar Allah indinde yalancıların ta kendileridir.”

Dört şahidin de zina fiilini şahsen görmesi, zinanın yeri ve vakti konusunda birebir şeyleri söylemesi gerekir. Şahit beyanları ortasında çelişki bulunur ve bu çelişki yeni sorularla giderilemezse şahitlerin şahitlikleri reddedilir. Zira şahit sözlerinin kesin ve çelişkisiz olması gerekir. Aksi halde kabahat üzerinde kuşku doğar. Kuşku ise haddi düşürür. Gerçekten hadiste; “Gücünüzün yettiği kadar, şüphe bulununca hadleri düşürünüz”  buyurulur.

Bekâr yahut dul bayanın hamile olması yahut evlilikten sonra altı ay geçmeden doğum yapması üzere durumlarda, doğan çocuk zinanın bir şahidi sayılır. Hakikaten Hz. Ali’nin evlilikten sonra altı ay geçmeden doğum yapan bayana zina cezası uyguladığı nakledilmiştir.

Diğer yandan had cezalarının uygulanabilmesi için İslâm Devleti’nin bulunması gerekir. Bu bahiste İslâm müctehitlerinin görüş birliği vardır. Üstte da belirttiğimiz üzere Müslümanların azınlıkta olduğu ülkelerde federatif yapı yahut çok hukuklu sistem içinde İslâmî kararların, federal bir anayasa çerçevesinde de uygulanması mümkündür.

Sonuç ve kıymetlendirme: İslâm’da cehennem karşısında cennet, günah karşısında af ve mağfiret birlikte bulunur. Allah Teâlâ kimi hakları korumak için şiddetli cezalar koymuş, ancak buna karşılık da kişinin İslâmî kararlara samimi olarak teslim ve razı olma durumuna nazaran, kuluna rahmet ve mağfireti ile de muamele etmiştir.

Nitekim Kur’ân-ı Kerîm’de haksız yere cana kıyan yahut zina edenlerin kıyamet günü karşılaşacakları ceza belirtildikten gelen aşağıdaki ayetler dikkat caziptir:

“Ancak tevbe edip, îmanını yenileyen ve salih amel işleyenler bunun dışındadır. Allah onların kötülüklerini iyiliklere çevirir. Allah çok bağışlayan ve çok merhamet edendir. Yine kim tevbe edip, salih amel işlerse, şüphesiz o tevbesi kabul edilmiş olarak Allâh’a döner.”

İslâm’da zina fiilinin ortaya çıkması değil, setredilmesi, kapalı tutulması, hatta şahitlik etmeyerek cezanın düşmesine yardımcı olunması daha faziletli sayılmıştır. Hakikaten Allah elçisi, zinasını ikrar eden Mâiz’e “Belki ona sadece dokunmuş veya yalnız onu öpmüş olmayasın.” kelamlarıyla ikrarından dönebileceğini telkin buyurmuştur.

Zina cezasının, başka meclislerde dört kez ikrar yahut dört erkek şahitle ispat kuralına bağlanması bu cezayı âdeta sembolik bir duruma getirmektedir. Zira zina fiilinin birebir anda dört şahit tarafından görülmesi imkânsız üzeredir. Fuhşu açıkça yapan yahut bunu alışkanlık haline getirenler bu duruma düşebilir. Gerçekten, Hz. Peygamber ve dört halife devrinde bu cezanın yok denilecek kadar az sayıda uygulanması bunu göstermektedir. Bir cezanın caydırıcı niteliğinin güçlü olması ve Demokles’in kılıcı üzere başın üstünde daima olarak varlığının hissedilmesi, geniş ölçüde uygulanmasından daha tesirlidir.

İslâm, bayanın iffetine farklı bir değer vermiştir. İffet üzerinde dedi-kodu yapılmasına bile ağır müeyyide getirmiştir. Bir kimseye zina isnadında bulunan kimse bunu dört erkek şahitle ispat edemediği takdirde, “zina iftiracısı” durumuna düşer ve kendisine “kazif cezası” gerekir. Ayette şöyle buyurulur:

“Namuslu ve hür kadınlara zina iftirası atan, sonra da bunu dört şahitle ispat edemeyen kimselere seksen değnek vurun. Onların ebedî olarak şahitliklerini kabul etmeyin. Onlar fâsıkların ta kendileridir.”

Eğer bayana bu isnadı yapan kocası olur ve dört şahitle ispat edemezse, onun için “lian” yahut “mulâane (lanetleşme)” denilen bir teknikle, hâkim önünde evliliği sona erdirme hakkı tanınmıştır. Ashâb-ı Kirâmdan Hilâl b. Ümeyye (r.a.) karısını zina ile itham edince, Allâh’ın Rasûlü, bunu dört şahitle ispat etmesini, aksi halde “kazf cezası (seksen değnek)” vurulacağını bildirdi. Bunun üzerine, aşağıdaki “lian” âyeti inmiştir:

“Hanımlarına zina isnat edip de, kendilerinden öteki şahitleri olmayanların şahitliği, gerçek söyleyenlerden olduğuna dair dört kere Allâh’ı şahit tutup yemin etmesiyle olur. Beşinci seferinde; şayet palavra söyleyenlerden ise, Allâh’ın lânetinin kendi üzerine olmasını diler. Bayanın da kocasının yalancılardan olduğuna dair, Allâh’ı dört sefer şahit tutup yemin etmesi, cezayı kendisinden kaldırır. Beşinci kezinde; kocası yanlışsız söyleyenlerden ise, Allâh’ın gazabının kendi üzerine olmasını diler.”  Âyet birinci olarak Hilâl ailesine uygulanmış ve Allâh’ın Rasûlü yeminleşmeleri sonunda eşlerin ortasını ayırmıştır.

Lian sonunda hâkimin evliliğe son vermesi Ebû Hanîfe ve İmam Muhammed’e nazaran “bâin talak”, çoğunluk fakihlere nazaran ise “evliliği fesih” niteliğindedir.