İslam Dini Evrensel Bir Din midir?

İslam dini üniversal midir? İslam dininin üniversal bir din olması ne demektir? İslam dininin kozmik bir din olması ne manaya geliyor?

İslâm, bütün insanları ve cinleri kendisine dâvet etmektedir. Her insan; ırkı, rengi, cinsiyeti, memleketi ne olursa olsun Müslüman olabilir. İnsanlığı mükellefiyetler ve haklar itibâriyle tanzim eden İslâm’da lakin ve fakat inananlar ve inanmayanlar diye iki “millet” kabul edilmiştir.[1]

İSLAM DİNİ ÜNİVERSAL MİDİR?

Rahmeti bütün mahlukâtı ihâta etmiş olan Allah -celle celâlühû- tarafından beşerin saâdet ve selâmeti için gönderilen bir sistemin, bir avuç beşere tahsis edilmesi, onun dışındakilerin bu nimetten yoksun bırakılması aslâ mantıkî değildir. Bu vaziyet Allah’ın Rahmân ve Rahîm sıfatlarına da zıt düşer. Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuşlardır:

“Merhamet edenlere Rahmân olan Allah Teâlâ merhamet buyurur. Siz yeryüzündekilere şefkat ve merhamet gösteriniz ki gökyüzündekiler de size merhamet etsinler!” (Tirmizî, Birr, 16/1924)

Bu hadîs-i şerifte muayyen bir cins kastedilmiyor. Hatta yalnızca müslümanlar da kastedilmiyor. Yeryüzünde yaşayan bütün insanlara, hayvanlara ve nebâtâta merhamet edilmesi emrediliyor.

Kur’ân-ı Kerîm’de Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in bütün insanları Allah’a dâvet etmek için gönderildiği şöyle tabir edilir:

“(Rasûlüm!) De ki: Ey insanlar! Gerçekten ben, göklerin ve yerin sâhibi olan Allah’ın hepinize gönderdiği peygamberiyim…” (A‘râf, 158)

“(Ey Muhammed!) biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” (Enbiyâ, 107)

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyurmuştur:

“Benden önceki peygamberler, sadece milletlerine gönderilirlerdi. Ben ise, bütün insanlığa peygamber olarak gönderildim.” (Buhârî, Teyemmüm, 1)

Bu sebeple Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, İslâm’ı yalnızca Araplara bildirim etmemiş, daha hayattayken imparator ve hükümdarlara gönderdiği elçi ve mektuplarla Bizanslıları, İranlıları, Habeşistanlıları, Mısırlıları ve öbür milletleri İslâm’a dâvet etmiştir.[2]

İslâm tıpkı vakitte bütün vakit ve yerlere da şâmildir. Belirli bir vakit ve bölge ile sonlu değildir. Gerçekten bugün dünyanın her yerinde ve her milletten müslümanları görmek mümkündür. Özellikle hac mevsimlerinde bu beşerler, Allah’ın buyruğu üzere Kâbe’nin etrâfında toplanıp tek olan Allah’a ibadet ederek mükemmel bir İslâm birliği ve kardeşliği sergilemektedirler.

İslâm, insanların bütün gereksinimlerine yanıt verebilecek bir yapıya sahiptir. İnsanların rûhî, fizîkî, şahsî ve içtimâî haklarını sağlayan; hayat, vefat, ilâh, peygamber, melekler, şeytan, dünya, âhiret, mükâfât, cezâ, cennet, cehennem üzere hiçbir dînin iknâ ya da tatmin edici bir açıklamada bulunmadığı kavramları açıklığa kavuşturan bir hayat ve inanç sistemidir.

Bu durumu daha yeterli idrak edebilmek için şunu hatırlamak kâfi olacaktır: Kur’ân, zulme uğramış zayıf insanlardan teşekkül eden birinci İslâm toplumunun gereksinimlerine karşılık verebildiği üzere Atlantik Okyanusu’ndan Pasifik Okyanusu’na kadar hâkimiyet kurduğu ve yeryüzünün tek ve muazzam bir devleti hâline geldiği periyotta de İslâm topluluğunun bütün ahlâkî ve türel gereksinimlerini karşılamıştır. İşte bu topluluk, inanç ve itikatları, ibadetleri, ictimâî hayatı, toplumsal kanunları ve başka muhtaçlıkları ile ilgili bütün bilgileri her vakit için bu kitapta bulabilmiştir.[3]

Dipnotlar:

[1] Her insan kendi evresindeki peygamberin ümmetidir. Hz. Muhammed -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in peygamber olarak gönderilmesinden sonraki bütün beşerler da onun ümmetidir. Lâkin bunların bir kısmı onun peygamber olduğuna îman ederken bir kısmı da inkâr etmektedir. [2] Bu mektupların metinleri elimizde olduğu üzere bir kısmının şahsen orjinal hâli de İstanbul Topkapı Sarayı Müzesi’nde ziyâret edilebilmektedir. Mektupların fotoğrafları ve analizleri için Prof. Dr. M. Hamidullah’ın Six originaux des lettres diplomatiques du prophete de İslam, Paris 1985 / Hazret-i Peygamber’in Altı Özgün Diplomatik Mektubu, trc. Mehmet Yazgan, İstanbul 1998; İslâm Peygamberi; el-Vesâiku’s-siyâsiyye isimli yapıtlarına bakılabilir. [3] M. Hamidullah, Kur’ân-ı Kerîm Tarihi (Le Saint Coran’ın giriş kısmı), s. 23.

Kaynak: Murat Kaya, Ebedi Kurtuluş Yolu, Erkam Yayınları